pasmem przewodnictwa
Encyklopedia PWN
fiz. pojęcie używane w fizyce półprzewodników, oznaczające fikcyjną cząstkę o dodatnim ładunku i dodatniej masie efektywnej.
Fermiego energia, poziom Fermiego,
w ciałach stałych — wielkość zależna od właściwości elektronowych ciała (pasmowa teoria ciała stałego);
zjawiska elektr. zachodzące w ciałach pod wpływem padającego na nie promieniowania elektromagnetycznego (z zakresu opt.);
przejście elektronów w ciele stałym z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa, wywołane absorpcją promieniowania świetlnego;
zwiększenie się przewodnictwa elektrycznego półprzewodników i dielektryków zachodzące pod wpływem promieniowania elektromagnetycznego (z zakresu optycznego);
półprzewodniki, których przewodnictwo elektr. zależy gł. od liczby przeniesionych wskutek wzbudzenia termicznego elektronów z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa i pozostawionych przez nie w pasmie walencyjnym dziur.
